Verse eitjes voor de harde werkers

De ontvangst is er één van onvervalste Bossche gastvrijheid. ‘Kom binnen, meidje, koffie, thee, zelfgebakken cake?’ Jan en Truus zijn bewoners van het eerste uur. Jan is druk op zijn ’landje’ bij volkstuin Pastoor Barten, Truus vertelt vrolijk honderduit. ‘Als ik te veel praat, moet je het maar zeggen hoor.’

Al 46 jaar woont het echtpaar aan de Tweede Haren. Ooit aan verhuizen gedacht? “Nooit, we hebben het goed hier, het is een fijn huis. De bovenverdieping heb ik nooit mooi gevonden, nog steeds niet, maar beneden… destijds was dat iets bijzonders, zó groot.

We hebben ook een goed contact met de buren. Minder dan vroeger, toen kwamen we wel eens op kinderverjaardagen, maar dat werd vanzelf minder. Nu maken we nog vooral een praatje op straat. Zomaar binnenlopen doen we alleen bij onze familie hier in de wijk, daar trekken we veel mee op.”

Jan en Truus hebben beiden nog lang gewerkt. Truus tot haar 70^e in de keuken van het Jeroen Bosch Ziekenhuis, en Jan tot zijn 81^e twee dagen per week op de heftruck!

Nog steeds zijn ze heel actief. Truus: “De knieën doen het nog, de rug doet het nog, dus we vervelen ons niet. We fietsen veel en gaan in de zomer geregeld naar onze caravan in België. Ik ga naar seniorengym en bloemschikken in de Brede School en loop alle dagen even naar de Rompert. Jan is vaak op zijn landje, daar heeft hij ook ‘kipkes’; soms brengt hij eitjes naar de Erik, de uitvoerder. Voor tussen de middag, want die mannen werken hard, hoor!”

Petje af

“De renovatie is goed gegaan, ik kan niet anders zeggen. We hadden voor het complete pakket gekozen, behalve de keuken, die hebben we zelf geplaatst en ziet er nog prima uit. We zijn vooral heel blij met de isolatie en ketel. Boven hadden we nog enkel glas, dat tochtte als ik-weet-niet-wat. Je hoorde de wind door het hele huis fluiten. We merken echt het verschil, het is ook een stuk warmer. Natuurlijk was het wel veel en druk, zes weken lang mensen over de vloer; we zijn ook niet meer de jongsten. Truus steekt haar duim omhoog. “Maar echt, zó’n mensen. Petje af voor het personeel. Altijd even vriendelijk en behulpzaam.”

Is er iets wat we beter hadden kunnen doen? Of waar u niet blij mee bent? “Jullie hadden misschien bij oudere mensen standaard een verhoogd toilet en een vlizotrap kunnen plaatsen, voor de veiligheid en zonder extra kosten. En tja, de plannen voor hoogbouw in de wijk, dat vind ik wel erg. Hoe gaat dat worden, qua parkeren, qua groen, en kijken die mensen straks zo bij ons in de tuin? In De Donk staan ook appartementen, ik zeg niet dat het niet mooi is, maar ik hou gewoon niet van hoog. Het is niet anders, daar doe je niks aan.”

Zonder troep doe je niks

Veel last gehad van de troep? “Och, wij zijn niet zo kinderachtig. Die mensen moeten toch hun werk kunnen doen; zonder troep doe je niks. En ze lieten het steeds netjes achter. Dan kwam er iemand vegen aan het eind van de dag en zei Jan: ‘Laat maar jongen, dat doet ons Truus wel.’ Dan moesten ze wel lachen. Ze kwamen hier veel over de vloer, er was altijd koffie en wat lekkers, ook als ze ergens anders aan het werk waren. En de vrijdag voor de kerstvakantie hadden we Bossche bollen voor de hele club. We zorgen gewoon graag een beetje voor die mannen; Jan vond dat vroeger ook fijn als hij ergens met de vrachtwagen kwam. Een van de bouwvakkers zei: ‘je kunt maar het beste bij gewone mensen komen, die zorgen goed voor ons’. En zo is het maar net! Wil je nog een stuk cake mee?”